Tien jaar na alle intentieverklaringen over een Nieuwe Politieke Cultuur is de greep van de Vlaamse partijen op de benoemingen in de ambtenarij nog altijd levensgroot.
Dat blijkt uit een doctoraatsstudie van Christophe Pelgrims (KU Leuven).
Volgens Pelgrims bleven de politieke partijen zelf aanvankelijk op de achtergrond, maar via hun regeringsleden en kabinetsmedewerkers hadden ze een ijzeren greep op de operatie.
Zo werd de Vlaamse ambtenarij niet in dertien administraties onderverdeeld omdat dat vanuit bestuurlijk oogpunt de meest logische indeling was. De echte reden was het feit dat de regering-Dewael uit negen ministers en vier politieke partijen bestond: zo kon elke partij per minister een eigen administratie 'krijgen' en kwam er als toetje voor ieder nog een extra departement bovenop.
Bij de aanduiding van de topambtenaren voor 66 mandaatfuncties kwamen de partijen zelf zich heel manifest met de zaken moeien. Bij de start van de Vlaamse regering onder leiding van Yves Leterme was immers afgesproken dat die functies verdeeld zouden worden over de verschillende coalitiepartners.
Daarbij werd gebruikgemaakt van bijvoorbeeld 'politieke massage' (waarbij een kandidaat werd 'aangeraden' om zijn kandidatuur in te trekken) of het uitspreken van een veto. Als het echt nodig was, werden er zelfs decreten gewijzigd.
Bron: belga