We kennen Frankrijk als een land met een erg centralistisch bestuur. Ook daar is het democratische gehalte van de politiek zeer laag tot onbestaande. In 2015 koos Frankrijk voor het invoeren van super regio's, zonder raadpleging van de bevolking. Er werden departementen samengevoegd die historisch met elkaar geen banden hadden. Andere werden dan weer uit elkaar gehaald, al behoorden ze tot dezelfde regio.
Maar bij de mensen groeit meer een meer de behoefte om hun samenleving zelf vorm te geven, zeker op lokaal vlak waar volksaard en mentaliteit ook tot hun recht kunnen komen. In dit kader organiseerden de Elzassers onlangs een referendum met als doel de uittreding uit de regio Grand Est te forceren. Ze willen ook de kandidaten voor de Franse presidentsverkiezingen confronteren met de resultaten van deze raadpleging.
Wido Bourel schrijft in Doorbraak van 20-02-2022:
“Frankrijk en zijn regio’s, dat komt nooit meer goed. De Franse politicus Alain Peyrefitte noemde het ooit Le mal français, de Franse ziekte”.... Na de Franse revolutie werden kunstmatige departementen gecreëerd met alleen nog geografische referentiekaders. Daarna werden er in 2015 superregio’s gevormd, over de hoofden van de burgers heen. ” ...Resultaat: protest alom, en niet alleen in de Elzas. Corsica wil verregaande autonomie, Bretagne eist dat het departement Loire Atlantique aan de superregio Bretagne wordt toegevoegd. Ook hier hebben 105 000 inwoners van het departement een petitie getekend. Verder willen de Savoie en de Auvergne elk een autonome regio vormen, en vraagt Frans Baskenland om een specifieke status (de zogenoemde collectivité territoriale à statut spécifique). Dat laatste zou op termijn ook een oplossing kunnen zijn voor Frans-Vlaanderen, compleet verloren in de regio Hauts-de-France dat ooit het zuiden van de Lage Landen was.”