- Ierland-EU for dummies
- Het Ierse 'neen' is niet dom
- Ziet de EU de Ieren als idioten?
- Verdrag herschrijven is uitgesloten
- Wij ratificeren geen prietpraat
- De campagne was vals. De Ieren zijn niet egoïstisch en niet anti-Europees
- Ratificatie Verdrag Lissabon onverwacht morgen in Vlaams Parlement
- Stop het ratificeren, eindelijk debatteren
- Nee nodig voor EU
- Bekeerlingen
- Het wordt proberen tot het lukt
- Iers nee betekent crisis maar geen drama
- De Gucht is tegen democratie
Ierland-EU for dummies
Net zoals na het afstemmen van het ontwerp van Europese Grondwet door de bevolking van Frankrijk en Nederland, mochten we de voorbije dagen na het afstemmen van de als Verdrag van Lissabon vermomde Grondwet in Ierland weer reacties horen die vooral van onbeschaamdheid getuigen. De 'verwende egoïstische' en 'domme' Ieren zouden nu alle andere volkeren van Europa gijzelen en die schitterende toekomst die het Verdrag van Lissabon aan Europa zal verlenen proberen te verhinderen. De wapens worden klaargemaakt om een klein volk als het Ierse dan maar door chantage op de knieën te brengen. Want het kan toch niet dat één land alles blokkeert, nietwaar. Desnoods moet dat er dan maar uit gegooid worden, toch?
Mag ik het misschien toch maar even in andere termen uitleggen?
Stel dat je enkele bedrijven hebt die al jaren samenwerken; ze hebben daartoe een samenwerkingsovereenkomst gesloten die niet altijd gemakkelijk functioneert maar alvast tot behoorlijke resultaten heeft geleid. De CEO's van de grootste bedrijven vinden echter dat het allemaal niet genoeg is en sturen aan op een verkapte fusie. Er worden vergaderingen belegd voor alle CEO's om ze onder druk te zetten tot zo'n akkoord te komen. De aandeelhouders hebben hierin natuurlijk geen inspraak. De CEO's hebben geen mandaat gekregen van hun respectievelijke aandeelhouders. Twee van hen zijn zelfs al eens uitdrukkelijk teruggefloten door hun aandeelhouders, en hebben dan gevraagd om de fusie een andere naam te geven, partnership of iets anders dat wat zoeter klinkt. Onder de bekende druk om toch maar tot een akkoord te komen gaan de CEO's allemaal overstag en tekenen ze een principeakkoord. De meeste CEO's schakelen vervolgens de aandeelhouders gewoon uit. Ze zorgen ervoor dat de algemene vergadering gewoon niet kan samenkomen. Maar één enkele CEO speelt het spel correct en roept de algemene vergadering (AV) wel samen. Het voorstel wordt weggestemd. De AV wil gewoon de bestaande samenwerking voortzetten.
Elke normale jurist zal zeggen dat die AV niets anders vraagt dan dat de overeenkomst die werkelijk gesloten is, de samenwerkingsovereenkomst van jaren geleden, daartoe het vanzelfsprekende recht heeft. Als een contractspartij gewoon bij de bestaande overeenkomst blijft, en de andere die partij dwingen om die te veranderen, dan zij het de anderen die contractbreuk plegen.
Een heel kleine minderheid van aandeelhouders die de fusie tegenhoudt? Neen, een meerderheid van het bedrijf dat niet wil fuseren. Dat is perfect hun recht. Wat onrecht is, is dat de aandeelhouders van de andere bedrijven de mond wordt gesnoerd. Zij mogen zelfs niet eens stemmen. Dus is de stand niet 26 tegen 1, maar wel 0 tegen 1, of misschien correcter nog 2 tegen 3 (Spanje en Luxemburg tegen Frankrijk, Nederland en Ierland: de enige landen die een referendum hebben gehouden).
En kom nu niet zeggen dat de mensen om de verkeerde redenen neen gestemd hebben. Dan kan ik met nog veel meer argumenten zeggen dat al die 'leiders' om de verkeerde redenen gekozen zijn bij de jongste verkiezingen. Bovendien dient dat argument alleen maar om de mensen dom te houden. Als dat niet de bedoeling is, dan is er maar één remedie: meer referenda. En wel telkens als er voldoende handtekeningen ingezameld worden, en niet alleen wanneer de Elyzeese heersers of andere paladijnen het nuttig achten.
Bij voorkeur natuurlijk met een stemming per thema en niet over alles tegelijk zoals bij het Verdrag van Lissabon. Het is natuurlijk al te gemakkelijk om het volk te verwijten dat ze niet alles begrepen hebben als je ze maar één vraag voorlegt over alles tegelijk. Splits de vraagstelling op in plaats van hypocriet te stellen dat men tegen alles neen zegt omdat men slechts tegen één ding neen wil zeggen. Zo herinner ik me dat Dehaene zich enkele jaren terug tegen een referendum over de Europese Grondwet verzette omdat de mensen zouden tegenstemmen omdat ze tegen de toetreding van Turkije zijn. Wel, laat ze dan apart stemmen over die toetreding in plaats van hen ondemocratisch die mogelijkheid te ontzeggen en alles maar verder door de strot te jagen.
Laat Europa eerst maar een stuk transparanter, democratischer en minder verspillend worden vooraleer het nieuwe bevoegdheden krijgt. En laten we ons – wanneer er nog eens over democratie en bescherming van minderheden gesproken wordt – goed herinneren welke journalisten en politici er niet voor terugschrikken chantage in te zetten jegens de Ieren.
Geplaatst door Matthias Storme op woensdag 25.06.2008 op:
http://vlaamseconservatieven.blogspot.com/2008/06/ierland-eu-for-dummies.html
Het Ierse 'neen' is niet dom
EU-VERDRAG: Ieren vrezen logge overheidsbureaucratie en hoge belastingdruk
De Ierse nee-stemmers op het referendum over het nieuwe EU-verdrag zouden een handvol verwende egoïsten zijn. Ierland ontving heel wat subsidies van Europa, en Europa mag zich niet de wet laten spellen. Het Ierse referendum zou ook niks met democratie te maken hebben, en volgens vele commentatoren zou het nieuwe verdrag de besluitvorming net democratischer maken. Daar klopt niks van. Ierland stemde verstandig. De kritiek die het nu over zich heen krijgt, is plat en demagogisch.
Ook heel wat politici verwijten Ierland ondankbaarheid. Ierland zou zijn metamorfose van armste land van de EU naar het tweede rijkste te danken hebben aan de ruime subsidies die het ontving van de EU. Die stelling is niet juist. Ierland ontving subsidies vanaf 1973, maar de welvaartsexplosie is pas gestart in de jaren negentig met de spectaculaire verlaging van de belastingtarieven en toen de subsidies begonnen af te nemen. Berekeningen (regressieanalyse) hebben duidelijk aangetoond dat er geen enkel verband bestaat tussen de ontvangen subsidies en de welvaartsgroei. Integendeel, er is een omgekeerd verband gebleken.
Subsidies hebben een land of regio nog nooit vooruitgeholpen. Zou dat wel het geval zijn, dan was de regio Charleroi nu de rijkste regio van de wereld. De armoede is er echter even groot gebleven en de werkloosheid blijft torenhoog. In Ierland daarentegen speelt de lage vennootschapsbelasting een belangrijke rol, en daar moet het land onder druk van Europa in 2010 mee stoppen.
WERKING
Zou het Verdrag van Lissabon, bij toepassing, de werking van Europa verbeteren en de besluitvorming democratischer maken? Wij geloven het niet. Het Verdrag van Lissabon is een achterhaald concept, dat niet meer in overeenstemming is met de recente economische en politieke evolutie.
Dat verdrag kiest voor een 'politiek' eengemaakt Europa met een omvangrijke overheidsbureaucratie, waar de democratie opgesloten zit in de ivoren torens van de Europese instellingen. Waarom niet kiezen voor een 'economische' Europese vrijhandelszone, met een uitgebreide democratische inbreng van de burgers en met een zeer beperkt centraal gezag?
In tegenstelling tot wat 'eurofiele' politici denken, doet de economische eenwording van Europa de nood aan politieke eenwording sterk afnemen. Door de globalisering van de economie zijn de handelsmarkten supranationaal geworden. Vroeger was dat anders. Toen was er een wereld van tolgrenzen, protectionisme en handelsbelemmeringen. In die structuur was de grootte van een land wel belangrijk, omdat dat de enige manier was om een grote open thuismarkt te creëren.
Nu is dat het omgekeerde geworden: het zijn nu de kleine politieke staten die aantrekkelijk worden. Zij hebben toegang tot een even grote geglobaliseerde markt als de grote politieke staten. Bovendien kunnen zij veel soepeler handelen. Een prachtig voorbeeld zijn de vroegere Oostbloklanden. Zij hebben zich kunnen losmaken van een verstikkend en bureaucratisch centraal gezag. Het resultaat kennen we ondertussen: de welvaart stijgt er exponentieel.
Het is duidelijk: de nadruk ligt nu op decentralisatie en niet meer op centralisatie. Decentralisatie hoeft niet in tegenspraak te zijn met een welvarend en sociaal Europa, integendeel.
CENTRALISME
Onze West-Europese politici proberen nu het omgekeerde te doen van de Oostbloklanden. Zij proberen met het Verdrag van Lissabon een Europese bureaucratische superstaat te creëren. Zeer vreemd is dat. Onze politici weten toch ook dat het centralistische model aan het einde van de jaren tachtig als een pudding in elkaar is gezakt.
Het is belangrijk om in te zien dat er evengoed vrijhandel, vrij verkeer van personen, goederen, kapitaal en diensten kan plaatsvinden zonder Europese Unie, of met een zeer beperkte Europese Unie. Veel bureaucratie is daar niet voor nodig. In zo'n intergouvernementeel vrijhandels-Europa heeft het Verdrag van Lissabon geen plaats.
De Ierse nee-stemmers hebben dat blijkbaar beter aangevoeld dan de meesten van onze politici. De Ieren hebben ook duidelijk schrik van een logge overheidsbureaucratie, ook al omdat die een hoge belastingdruk noodzakelijk maakt. Zo hebben EU-politici de laatste jaren meermaals het idee van een taks-harmonisering naar voren gebracht. Dat is een zeer bedenkelijk denkspoor.
De Ieren hebben aan den lijve ondervonden dat men om welvaart te creëren absoluut geen taks-harmonisering mag invoeren, maar integendeel 'takscompetitie'. Het is aan lage belastingtarieven dat Ierland zijn uitzonderlijke welvaart te danken heeft. Geen wonder dat de Ieren 'neen' hebben gestemd.
Hoe democratisch zou zo'n superstaat trouwens zijn? Uit schrik voor de kiezer hebben 26 lidstaatregeringen geweigerd een referendum te houden omdat zij een 'neen' vreesden. Van democratie gesproken.
Het is des te pijnlijker omdat men er ook niet voor terugschrok te dreigen met represaillemaatregelen tegen Ierland als het op een neen zou uitdraaien. De eurocratie heeft daarmee onbewust haar ware gelaat getoond.
DWANGMATIG
De naoorlogse Europese eenmaking heeft ons geen windeieren gelegd. Het ontstaan van een eengemaakte vrijhandelszone met opheffing van de economische en persoonsgebonden binnengrenzen heeft Europa welvarend gemaakt. De eurocratie is evenwel van dit pad afgeweken en streeft nu naar een dwangmatige regelgeving en machtsontplooiing die de verworven vrijheden volledig dreigt teniet te doen.
De al te opzichtige methodes die de laatste jaren aangewend werden om de Europese burgers eerst een zogenaamde grondwet te laten slikken, om die daarna terug te serveren als een verdrag, spreekt boekdelen. Het debat heeft zelfs nog niet plaatsgehad, maar de plannen voor het presidentiële paleis liggen al klaar. Neen, dit is niet het Europa dat de welvaart voor onze kinderen zal bestendigen. Een duidelijke nee-stem was daarom meer dan nodig.
Laat het evenwel duidelijk zijn: wij zijn ook voor meer Europa. Maar dan wel voor een Europa waar men de vrijheid van de burger nastreeft, geen Europa waar men boven de hoofden heen de burger openlijk negeert en democratisch beledigt.
Eric Verhulst en Willy De Wit zijn respectievelijk voorzitter en medewerker van de onafhankelijke socio-economische denkgroep 'WorkForAll'.
Tijd van 18.06.2008
Ziet de EU de Ieren als idioten?
De Ieren hebben het recht op hun strepen te staan
Als de Ieren meteen nog eens mochten stemmen over het Lissabon-verdrag, dan was de meerderheid nee-stemmers nog groter, zegt Mario Danneels.
Vorig jaar alleen al verhuisde zomaar even 40 miljard zloty aan Ierse en Britse lonen naar rekeningen in Polen
Als de 862.415 Ieren die donderdag het Verdrag van Lissabon afkeurden dat al met enige wroeging deden, dan heeft de Europese reactie op Ierlands nee-stem hen gesterkt in hun gelijk. Meer nog: ook Ieren die vorige week gehoorzaam een vinkje plaatsten naast 'Tá/Yes', zouden nu twee keer nadenken eer ze hetzelfde doen.
Het eiland is verbolgen en verbijsterd dat Europa gewoon doorgaat met de ratificatie van het verdrag, ondanks de beslissing van het volk – het enige in Europa dat zijn stem mocht laten horen. 'Ondankbare smeerlappen. Na al het geld dat jullie gekregen hebben', spuwde een Britse EU-ambtenaar donderdag. In de dagen vóór het referendum kregen de Ieren van politici uit heel Europa al voortdurend door de maag gesplitst dat er sinds hun toetreding in 1973 58 miljard euro aan Europees geld in hun land is gepompt.
De Franse minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner zei maandag dat een Iers neen bij de andere 26 lidstaten op 'gigantisch onbegrip' zou worden onthaald. 'De Ieren hebben meer geprofiteerd dan wie ook, en zullen de eerste slachtoffers zijn.' De Ierse Sunday Times citeerde de dreigende inmenging van de Fransen – waren ze niet de eersten om de haast identieke EU-grondwet zelf weg te stemmen? – als hoofdreden voor de uitslag van het referendum.
De mantra dat Ierland de EU op zijn blote knietjes mocht danken, was ook zowat de enige reden voor een ja-stem die de regering van Brian Cowen bleef herhalen, en werkte het electoraat behoorlijk op de zenuwen. Zoals de economist David McWilliams opmerkt, hebben de Ieren sinds de uitbreiding van de Unie al ruim bewezen dat ze goede, dankbare Europeanen zijn die nu zelf hun duit in het zakje doen. De Ierse Republiek was een van de drie 'oude' lidstaten die op 1 mei 2004 meteen zijn grenzen openzette voor de nieuwkomers uit het oosten. Vorig jaar alleen al verhuisde zomaar even 40 miljard zloty aan Ierse en Britse lonen naar bankrekeningen in Polen. 'Wij hebben het recht verdiend om op onze strepen te staan', zei McWilliams.
Het tweede verwijt was dat de Ieren geen flauw benul hadden van waarover ze gingen stemmen. Dat is een grove belediging van de traditioneel diepgaande debatcultuur in het land. Ja, allerlei belangengroepen hebben het referendum met gretige handen aangegrepen om grieven uit te schreeuwen die niets met het Verdrag van Lissabon te maken hadden. Maar voor elke 'loo-lah' – zoals voormalig premier Bertie Ahern ze plastisch omschreef – waren er twee prominente figuren die ernstiger argumenten aandroegen tegen het verdrag. Vincent Browne, een ouderdomsdeken van de Ierse journalistiek, woog de pro's en de contra's van het verdrag over negentien pagina's af in het tijdschrift dat hij uitgeeft.
Wekenlang wijdde hij een dagelijks debat aan het referendum in zijn actualiteitenmagazine. Uiteindelijk beval hij een nee-stem aan. Drie anderen uit het kruim van Ierse opiniemakers sloten zich bij hem aan. Zakenmannen gingen de boer op met een exemplaar van het verdrag onder de arm, zodat ze tijdens gesprekken met de man in de straat precies die artikelen konden aanwijzen die ze afkeurden. Dat in schril contrast met premier Cowen, die toegaf de tekst 'niet van a tot z gelezen te hebben', of met Charlie McCreevy, Ierlands eigenste EU-commissaris, die arrogant tjilpte geen tijd te hebben om het nog maar ter hand te nemen. Werd van de Ieren verwacht dat ze zo'n politieke elite blindelings zouden volgen in hun oproep tot ratificatie? Worden ze echt voor idioten versleten? Blijkbaar wel, want Europa reageert op het Ierse neen met een schouderophalend 'ze moeten maar een tweede referendum organiseren – dit keer met het gewenste resultaat'.
Dat de Ieren Lissabon gewikt, gewogen en afgekeurd hebben, heet bij monde van Nicolas Sarkozy slechts 'een incident'. Nochtans zegt Gary Murphy, hoogleraar politiek aan Dublin City University, dat de Ieren, net omdat er in de loop der jaren al een aantal referenda zijn geweest over verschillende EU-verdragen, doorgaans beter geïnformeerd zijn over het Europese beleid dan de bevolking in andere lidstaten. De Ieren willen Europa niet tegenwerken, maar hebben na overweging van het verdrag besloten dat ze de graad van vooropgestelde integratie een brug te ver vinden. Wat de Ieren ook dwarszat: dat zij de enigen waren die überhaupt een stem kregen, en dit omdat hun grondwet het oplegt. Het begrip 'democratisch deficit' en het gevoel dat dit verdrag koste wat het kost moest worden doorgedrukt zonder populair mandaat, waren de afgelopen weken niet van de lucht. Na de beslissing om het ratificatieproces door te zetten en de uitspraak dat het ruime 'neen' 'Ierlands probleem' is, zijn de Ieren pas goed overtuigd dat de EU niet naar zijn half miljard burgers luistert.
Ze vragen zich ook – niet zonder cynisme – af waarom de EU-grondwet na het Franse en Nederlandse njet wel werd begraven. Zou hun electoraat dan misschien toch minder belangrijk zijn dan dat van de grote lidstaten? 'Het Ierse neen wordt hier gezien als een bromvlieg op de kont van een koe, die met een staartslag kan worden doodgemept', zei Derek Scally, de Irish Times-correspondent in Berlijn, dit weekend. Aanmanende vingertjes hebben het neen van vorige donderdag in de hand gewerkt.
Door er nog een schepje bovenop te doen, bewijst de EU dat het alvast van deze lidstaat niets begrijpt. Als het denkt dat het vooruitzicht van een isolement voor Ierland de kiezers zal overtuigen bij een eventuele tweede referendum als gehoorzame voetvegen 'het gewenste resultaat' te leveren, zijn ze bij dit volk aan het verkeerde adres.
Mario Danneels is Ierland-correspondent voor De Standaard
De Standaard, 18.06.2008
Verdrag herschrijven is uitgesloten
Hebben de Ieren het Verdrag van Lissabon de doodsteek gegeven met hun 'nee', zoals de tegenstanders juichen? Dat is lang niet zeker, al zal het veel moeite kosten om het verdrag uit de crisiszone te loodsen, zegt professor Hendrik Vos van de Universiteit Gent.
In de rest van Europa is vrijdag teleurgesteld – maar nauwelijks geschokt – gereageerd op het 'nee' van de Ieren aan het Verdrag van Lissabon. Bijna in koor verklaarden Europese leiders dat het goedkeuringsproces toch moet verdergaan.
'Er is geen plan B', luidde in de aanloop naar het Ierse referendum het antwoord op de vraag wat er zou gebeuren als de Ieren het in hun hoofd haalden het verdrag te verwerpen. Volgens professor Hendrik Vos van het Gentse Centrum voor EU-studies is dat antwoord niet helemaal waar. 'Uiteraard is er wél vooruitgedacht over een rampscenario. Dat zowat alle andere lidstaten nu benadrukken dat het ratificatieproces verder gaat, is duidelijk op voorhand afgesproken.'
Achttien lidstaten hebben het verdrag al geratificeerd, behalve Ierland moeten er nog acht het proces afronden, waaronder België. 'Als alle andere lidstaten het verdrag zouden ratificeren, plaatst dat Ierland in een geïsoleerde positie. Het wordt dan alles of niets voor de Ieren. Willen ze écht afhaken, of zoeken ze een weg waardoor ze toch nog aansluiten bij de Unie?'
Volgens professor Vos zijn er twee opties: 'De Ierse regering en de andere lidstaten werken een formule uit die de tegenstanders van het verdrag tegemoetkomt, misschien door een verklaring die duidelijk maakt dat het verdrag niet raakt aan zaken als de Ierse neutraliteit of het Ierse belastingstelsel. Over een aantal maanden kunnen de Ieren dan een nieuw referendum houden, zoals dat ook na hun nee aan het Verdrag van Nice in 2001 gebeurde. Zo'n herexamenscenario zal dit keer zeker onthaald worden op stormen van verontwaardigd protest. Een tweede, bescheidener optie is het zoeken naar juridische wegen om elementen uit het verdrag te redden. Al te ambitieuze plannen – zoals de vaste raadspresident – gaan dan wellicht verloren. Wat zeker niet gebeurt, is het herschrijven van het verdrag. Daar wil niemand aan beginnen.'
De Ierse kiezers verwierpen het verdrag met een heel duidelijke marge: 53,4 procent tegen 46,6 procent. Ongeveer de helft van de bijna drie miljoen kiesgerechtigde burgers van de Ierse republiek bracht een stem uit. De tegenstanders haalden de ruimste marges op het platteland en in de armere wijken van de steden. Uiteindelijk stemden van de 34 graafschappen er maar 5 voor het verdrag. De uitslag is een klap in het gezicht van alle Ierse regeringspartijen, die, samen met werkgevers, vakbonden en boerenorganisaties, campagne voerden voor het eind 2007 in Lissabon ondertekende 'Hervormingsverdrag'.
'Trieste dag'
De recent aangetreden Ierse premier Brian Cowen zei in zijn eerste reactie dat de uitslag zijn regering 'in een zeer lastig parket deed belanden'. Cowen zei dat hij 'het verdict van de Ieren respecteert en aanvaardt'. Maar hij weigerde het verdrag dood te verklaren. 'We moeten zoeken naar een compromis waardoor een deel van de hervormingen alsnog gered kan worden.'
'Dit is een trieste dag voor Ierland en Europa', concludeerde de Ierse minister van Buitenlandse Zaken Micheal Martin. Andere politici uit het ja-kamp gaven toe dat veel kiezers nee hadden gestemd wegens een tekort aan informatie over de inhoud van het verdrag. De man die tijdens de campagne uitgroeide tot het gezicht van het nee-kamp, miljonair-zakenman Declan Ganley, noemde de uitslag een regelrechte overwinning voor de democratie: 'Europa moet eindelijk eens leren luisteren naar de stem van het volk.' In de overige Europese hoofdsteden werd de verantwoordelijkheid vooral gelegd bij de Ierse regering, die nu een uitweg uit deze nieuwe referendumcrisis moet zoeken. Volgende week donderdag en vrijdag zal het Ierse nee hoog op de agenda staan van de Europese top in Brussel.
Herexamen
Door het Ierse nee is het uitgesloten dat het Verdrag van Lissabon op 1 januari 2009 in werking treedt. Europa zal het voorlopig dus moeten doen met de afspraken die in 2000 gemaakt werden in het Verdrag van Nice. Dat trad overigens pas in 2003 in werking omdat de Ieren in 2001 al een eerste keer nee zegden in een referendum over een Europees verdrag. Ze kregen een jaar later 'herexamen' in de vorm van een tweede referendum, waarin ze het verdrag wel goedkeurden.
EU-commissievoorzitter José Manuel Barroso, de Duitse kanselier Angela Merkel, de Franse president Nicolas Sarkozy, de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende en zowat alle andere regeringsleiders riepen op om het verdrag alsnog door alle lidstaten te laten goedkeuren. 18 van de 27 hadden dat vrijdag al gedaan.
Maar er waren ook heel andere geluiden te horen. De Tsjechische president Vaclav Klaus, een uitgesproken tegenstander van verdere Europese integratie, kondigde aan dat de Tsjechische ratificatie wat hem betreft niet doorgaat. 'Het Ierse nee is een overwinning van het gezond verstand op de elitaire plannen van de Europese bureaucratie', aldus Klaus. Ook bij de verdere goedkeuring van het verdrag in het Britse Hogerhuis kan mogelijk een vraagteken gezet worden.
Premier Leterme reageerde vrijdag teleurgesteld, maar ook hij speelde de bal door naar de Ierse regering. 'Als alles goed gaat, betekent dat dat 26 van de 27 lidstaten het verdrag kunnen ratificeren. Volgende week op de Europese top in Brussel moeten we kijken wat de nieuwe posities zijn. En luisteren hoe men in Ierland de zaken ziet.'
Het Belang van Limburg, 14.06.2008
Wij ratificeren geen prietpraat
De ambtenaar die in Dublin Castle het resultaat van het referendum over het Verdrag van Lissabon voorlas, keek bijzonder zuur toen hij minutenlang onderbroken werd door een juichend nee-kamp.
'Ik heb dit advies voor de opstellers van volgende Europese verdragen', zei een aangeslagen regeringsminister Mary Hanafin.
'Het zou toch minstens één welomlijnd standpunt moeten bevatten waarmee we naar het electoraat kunnen trekken zodat de mensen een concrete reden hebben om ja te stemmen. Lissabon is zo technisch dat het erg moeilijk was om het te verkopen.'
Toen het nee-kamp in de late voormiddag al duidelijk op kop kwam te liggen, reageerden supporters euforisch. Minister voor Financiën Brian Lenihan verliet het gebouw waar de stemmen uit Dublin werden geteld, nadat hij tijdens een interview overstemd was door hun treiterende 'No to Lisbon'-gezang. Tijdens zijn exit werd hij omstuwd door de tegenstanders die hun 'Neen aan buitenlandse overheersing'-bordjes in zijn gezicht duwden.'
'Onze politici vroegen ons een hoop gobbledygook (prietpraat) te ratificeren, en we hebben hen verteld dat ze kunnen ophoepelen', zegt David Dalton. 'We hebben niet enkel Lissabon afgekeurd, maar ook de manier waarop ze ons dit wilden opdringen. Hun enige argument voor een ja-stem was: 'Europa is goed voor ons geweest, nu is het aan ons om goed te zijn voor Europa.'
'Maar het is een kwestie van de richting die we met Europa uit willen, en we hebben onze politici terug naar de onderhandelingstafel gestuurd om ons iets voor te leggen dat samenhangend en begrijpelijk is.' Een reden die veel kiezers aangaven om nee te stemmen, was dat ze zich tegen de muur gezet voelden.
Het ja-kamp én een rij internationale politici kwamen de voorbije week met doemscenario's aanzetten om te waarschuwen dat de Ieren eigenlijk geen andere keuze hadden dan het verdrag goed te keuren. Alvast voor David Dalton werkte dat contraproductief: 'Sarkozy en Barroso kwamen ons vertellen wat we moesten doen, en dan was er de Franse minister voor Buitenlandse Zaken (Bernard Kouchner, n.v.d.r.), die regelrechte bedreigingen uitte.
'Heel Europa kwam zich bemoeien en dreigen. Je kunt ons niet vertellen wat we met onze stem moeten doen.' De Dubliner Iris Cranley reageerde 'geschokt' door de verwerping. 'Ik zie niet in waarom we Europa moeten tegenwerken. Ik heb ja gestemd omdat ik het onze plicht vind om iets terug te geven aan de EU. We zijn lidstaat en gaan beter met de stroom mee. Dit gaat ons geen cadeaus opleveren. Ik denk dat de meeste tegenstanders niet begrepen waarover het verdrag ging, en liever op zeker speelden.'
De leiders van de nee-campagne prezen gisteren de 'immense moed' van de Ieren, maar haastten zich om te benadrukken dat ze niet anti-Europees waren. 'Dit is geen overwinning maar een kans om het volk te betrekken bij de dialoog over welk Europa we willen', zei voormalig Europarlementslid Patricia McKenna zalvend. Zowel de regerings- als oppositiepartijen gaven aan zich bij de uitslag neer te leggen. Éamon Gilmore, de leider van de Labour-partij, verklaarde dat 'het Verdrag van Lissabon dood is'. Hij sloot meteen een 'herkansingsreferendum', zoals bij het Verdrag van Nice, uit.
De Standaard, 14.06.2008
De campagne was vals. De Ieren zijn niet egoïstisch en niet anti-Europees
'Embarrassing.' De commentaar bij Malacy Vallely, de directeur-generaal van het Leuvense Institute for Ireland in Europa, is bedrukt. Maar hij verzet zich ook tegen de beeldvorming dat Ierland egoïstisch gestemd heeft.
'Het klopt niet dat onze rijkdom op de geldstromen uit Europa is gebaseerd. Ook na vandaag blijf ik erbij dat de Ieren pro-Europa zijn. De campagne was gebaseerd op valse argumenten. Het ging over abortus, de neutraliteit van Ierland of zelfs de oorlog. Dit betekent echt niet dat wij uit de Unie willen. Ik denk dat vooral gebleken is dat je zo'n ingewikkelde en technische beslissing beter niet bij referendum neemt.'
Het is wel ironisch dat de Ieren rijk geworden zijn dankzij Europa. Mag dit neen als egoïsme geïnterpreteerd worden?
Malacy Vallely: 'Dat denk ik niet. Het probleem was de lage opkomst. De meerderheid van de Ieren had ja gestemd, dus de thuisblijvers waren egoïstisch. Maar het is een misverstand te denken dat de Ierse rijkdom op de geldtransferten vanuit Brussel is gebaseerd. Het percentage Europese steun in het economisch herstel bedroeg niet veel meer dan twee procent van het bruto nationaal product. Dat geld was belangrijk, maar het was verre van het enige.'
Wat speelde nog mee?
'Ierland had sterk geïnvesteerd in telefonie en IT, vóór de internetboom. Op dat moment zaten wij met hypermoderne systemen, net toen de hele sector veel belangrijker werd. Bovendien kent Ierland een lage vennootschapsbelasting, wat een pak bedrijven naar hier lokt. Het verhaal is veel complexer dan wat nu overal wordt verteld.'
Maar de gevolgen van het neen kunnen enorm zijn. Karel De Gucht suggereerde zelfs om te scheiden als een tweede referendum weer een nee zou opleveren.
'Dat is een stevig standpunt. Hij sprak dat niet uit toen de Nederlanders en de Fransen neen stemden tegen de eerste grondwet, maar goed. Ik hoop dat die uitspraak de Ieren voor een stuk wakker schudt. Zodat alle pro-Europeanen bij een eventuele volgende referendum wel de moeite nemen om te gaan stemmen.'
De Morgen, 14.06.2008
Lezersbrief in De Standaard van 16.06.2008:
De Standaard stelt dat de Europese geldstromen de oorzaak zouden zijn van het Ierse economische mirakel (DS 12.06.2008). Dit verwaarloost de rol die de zeer lage vennootschapsbelasting van tien procent heeft gespeeld, die nota bene steeds onder vuur heeft gelegen van de EU en tegen 2010 dan ook zal verdwijnen.
Nog belangrijker was de zware sanering van het overheidsapparaat door Charlie McCreevy, iets wat ook in ons land dringend nodig is.
Misschien hebben de Europese geldstromen de Ierse groei wel vertraagd, zeker wanneer men ziet dat de groei hoger lag naarmate de subsidies afnamen. Ook werd Ierland in 2001 door de EU terechtgewezen voor een minieme inbreuk op de begrotingsregels, nota bene in een periode van recordgroei en wanneer op hetzelfde moment grote lidstaten als Frankrijk en Duitsland zonder terechtwijzing tekorten konden opbouwen.
De rol van de EU als weldoener voor Ierland mag dus sterk in vraag worden gesteld. De Ieren hebben meer dan redenen genoeg om 'no' te zeggen tegen dit verdrag dat de Europese bureaucratie meer macht toevertrouwt, voor zover ze nadien geen 'tweede kans' krijgen om de 'juiste' keuze te maken. In een vrije samenleving staat de overheid immers dicht bij de burger.
Pieter Cleppe (Jabbeke)
Ratificatie Verdrag Lissabon onverwacht morgen in Vlaams Parlement
By Valja Ratificatie verdrag Lissabon onverwacht morgen in Vlaams parlement | Indymedia.be 10.07.2008
Na een late en alsmaar verschoven vergadering van de commissie vandaag van buitenlandse aangelegenheden, beslisten de ongeveer 25 parlementsleden om de ratificatie van het Verdrag van Lissabon morgen door te voeren in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement. Dit was tegen zes uur 's avonds.
Uw democratie wordt morgen begraven in het Vlaams Parlement.
U bent van harte welkom op de condoleances ervoor en erna.
Is het begrijpelijk dat de commissie na jaren evalueren en bespreken geen geduld meer heeft om de verzoeken tot inspraak geuit door de actiegroep Onzezeg te beantwoorden met een ja en de ratificatie uit te stellen nu Ierland als derde nee heeft gestemd?
Of is het onaanvaardbaar in een democratie dat er geen publieke informering noch raadpleging plaatsvinden of zoiets fundamenteels als een grondwet, en dat degene die nee zeggen genegeerd worden? Frankrijk, Nederland, Ierland?
We zijn niet tegen Europa maar wel tegen dit ondemocratisch gedrocht dat vooral de belangen van de bedrijven behartigdt met 300.000 lobbyers...
Geen enkele burger in België weet wat er in die grondwet staat. Het is een zevenduizend pagina's tellend stuk tekst dat veel meer dan een grondwet is, ondanks dat men het tegendeel wil beweren. Bijvoorbeeld de hoofdstukken over sociaal en fiscaal beleid zijn wetten en geen grondwet.
De ratificatie betekent dat in België iemand wettelijk tewerk kan worden gesteld aan een loon van in Litouwen op een contract van Litouwen.
Stop het ratificeren, eindelijk debatteren
53,4 procent van de Ierse kiezers stemde het Verdrag van Lissabon, een doorslagje van de al verworpen Europese grondwet, naar huis. Op die manier steken de Ieren weer eens stokken in de wielen van de Europese machthebbers. Opnieuw komt immers de Europese staatshervorming – want zo moeten we grondwet en het verdrag eigenlijk opvatten – er niet door.
In België is niet veel ruchtbaarheid gegeven aan dit Verdrag van Lissabon. Communautair tromgeroffel overstemde andere belangrijke debatten. Via het verdrag wil Europa nochtans erg omvattend gaan ingrijpen in het leven en het werk van de bevolking. Vandaar dat het stoort om deze week in de kranten te lezen dat het belang van het Verdrag van Lissabon zich onder onze politici louter en alleen vertaalt in communautaire spelletjes. N-VA scheen even druk uit te oefenen bij de Octopusbesprekingen over de Belgische staatshervorming door te dreigen met uitstel van de ratificatie van het Europees Verdrag. Zo wil Bart De Wever alsnog een vette vis in de pan krijgen. Bart Somers sneerde terug dat dat niet kon.
Een kleine schermutseling, maar over de grond van de zaak was er geen debat. Niet over de verankering van het marktdenken (ook in bijvoorbeeld de zorgsector). Niet over de aanzetten tot sociale nivellering naar beneden. Niet over de sterke militariseringdrift en het duidelijke democratisch deficit. De bevolking zelf krijgt in het debat nergens een plaats. Alle traditionele partijen, allemaal stemmen zij kritiekloos dit verdrag zonder informatie en zonder tegenstrijdige discussie.
De bevolking verdient beter. Daarom verstuurden wij (Comité voor een Andere Politiek, n.v.d.r.) gisteren een aangetekend schrijven naar Marleen Vanderpoorten, voorzitster van het Vlaams Parlement. Daarin vragen we het ratificatieproces te stoppen en tijd en middelen te steken in een breed maatschappelijk debat over de richting die de Europese Unie uit moet. Nu de Ieren resoluut neen gezegd hebben tegen het Verdrag van Lissabon, is er geen enkele democratische grond meer om verder te ratificeren. Karel De Gucht mag dan wel vinden dat de Ieren hun referendum nog maar eens moeten overdoen en gewoon ja antwoorden; hij bevestigt daarmee alleen het gevoel dat Ieren, Nederlanders, Fransen en zovele anderen vandaag aan het denken zet. Dit nieuwe signaal negeren zou een misstap van formaat zijn.
Met de handtekening van 15.000 Vlamingen kan minimaal een hoorzitting plaatsvinden in het Vlaams Parlement. Stopzetten van de ratificatie dus, niet omwille van politieke spelletjes, maar om de bevolking een stem te geven en de kans zich eindelijk grondig te informeren over deze belangrijke Europese staatshervorming.
Natan Hertogen (Gent) in De Morgen, 19.05.2008
Nee nodig voor EU
Patricia McKenna, politica van de Ierse groenen, vindt dat een afkeuring van het verdrag in het belang van de EU is.
Patricia McKenna (51) had van 1994 tot 2004 zitting in het Europese Parlement voor de Ierse groenen. De ministers van The Green Party/Comhaontas Glas, sinds vorig jaar een regeringspartij, roepen op tot een ja-stem. McKenna gaat tegen de partijtop in en was een van de invloedrijkste nee-stemmen van de voorbije campagne. 'Mijn partij is de enige die haar achterban heeft geraadpleegd over de in te nemen positie over het verdrag, en we zijn er niet uit gekomen. Het staat onze leden vrij om ja of neen te stemmen.'
'Er is een reden waarom de andere partijen geen intern debat hebben gevoerd: Fine Gael en Labour (de belangrijkste oppositiepartijen, n.v.d.r.) geven binnenskamers toe dat ze van hun kiezers geen mandaat voor een ja-stem zouden hebben verkregen. Dat gebrek aan democratie geldt over de hele lijn voor de ratificatie van dit verdrag. Er is achter de rug van de mensen gehandeld: het verdrag is bewust zo goed als onleesbaar en onbegrijpelijk gemaakt, en vervolgens wordt de 26 andere lidstaten een referendum ontzegd.'
'Omdat het duidelijk niet om een verdrag gaat, maar nog steeds om een EU-grondwet. Een verdrag zet enkel lijnen uit voor de beleidsmakers; Lissabon legt een beleid vast. Het centraliseert meer macht in Brussel, en daar verliezen de lidstaten bij. De hamvraag is wat soort Europa we willen, en wie daarover beslist. En dat zijn duidelijk niet de inwoners van de EU.'
'Ik ben niet anti-Europees door inspraak te eisen in de richting die de EU uitgaat. Ik kan vrijuit onze regering bekritiseren zonder voor anti-Iers te worden versleten, maar er is een neiging om elk euroscepticisme te demoniseren. Dat ervoer ik al tijdens mijn tien jaar als Europarlementslid. Als gekozene van een neutraal land hield ik het Europese Defensieagentschap scherp in de gaten. Maar telkens als ik kritiek had, maakte ik me erg onpopulair. Er is enorme druk om deel uit te maken van de club. Het is uitgelekt dat een white paper over een Europees defensiebeleid onder tafel wordt gehouden tot na ons referendum, omdat veel Ieren bezorgd zijn over onze neutraliteit. Er volgt nog een eindeloze lijst van achtergehouden beleidsdocumenten als we dit verdrag goedkeuren.'
'Daarom dat de regering en het ja-kamp niet over de inhoud van het verdrag willen debatteren. Ze beschuldigen er ons liever van anti-Europees te zijn en de feiten te verdraaien. Terwijl een afkeuring van het Verdrag van Lissabon net in het belang van een beter Europa is.'
De Standaard, 12.06.2008
Bekeerlingen
In 'The Basic Question' van De Standaard, 21.06.2008:
'Zijn de groenen niet de grote verdedigers van die 'rechtstreekse vorm van democratie'? Blijkbaar niet. Ook tijdens het diner van de staatshoofden en regeringsleiders van donderdagavond hebben veel Europese chefs de Ierse premier Brian Cowen getroost met de gedachte dat het in hun land ook niet gelukt zou zijn om voor dat verdrag een 'ja' te halen. Onder hen de Franse president Nicolas Sarkozy. En Yves Leterme. Onze minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht, zei maandag al na de Ministerraad in Luxemburg dat 'we niet verder kunnen met referendums omdat men zich in zo'n debat niet kan concentreren op de essentie'. Ook hij mag, in vergelijking met drie jaar geleden, tot de bekeerlingen gerekend worden.'
----------
Mia Doornaert mag in De Standaard van 20.06.2008 ook haar zeg doen zonder met oplossingen voor de dag te komen:
'De kritiek van de Europese politieke leiders op de 'domme Ieren' die nu tegen het Verdrag van Lissabon gestemd hebben, klinkt dan ook hypocriet. Als 'Europa' als ondoorzichtig en vrijheidsbedreigend overkomt, dan is dat mede hun schuld. Ze moeten zich toch echt eens gaan afvragen wat er hand is als zelfs in de stichtende landen van de EU referendums over Europa op een 'neen' uitdraaien. Dat getuigt van een gebrek aan vertrouwen in de eigen regeringen die Europa aanprijzen.'
---------
'Wie tekent er nu blind een contract met tien pagina's kleine lettertjes? Het Verdrag van Lissabon heeft er honderden, dus raddraaiers hadden het niet moeilijk om het wantrouwen van de Ieren aan te wakkeren. Besturen per referendum blijft de meest democratische methode, maar men moet de juiste vragen stellen. Een referendum over een geniaal document zoals de eerste Belgische grondwet is niet moeilijk. Ze was gevat, duidelijk, liberaal en veelbelovend. De huidige riskeert in een Belgisch referendum zelfs geen meerderheid te halen, want een 3 Suisses-catalogus kan niet bezielen. Als er dus een generatie Europese politici wil opstaan, zal ze de kunst van de eenvoud en de duidelijkheid moeten aanleren. Ik hoor eurocraten al antwoorden dat alles te complex geworden is en mijn redenering dus te populistisch klinkt. Maar is 'vox populi, vox dei' (de stem van het volk is die van god) niet de lijfspreuk van de democratie?'
René Lenaerts (La Roche) in Het Laatste Nieuws, 18.06.2008
----------
'Ierland houdt op donderdag 12 juni een uitermate belangrijk referendum over het Verdrag van Lissabon. Gelukkig is er nog een land in Europa waar de inwoners wél hun mening kwijt kunnen. Miljoenen andere EU-burgers worden niet gehoord, de democratische rechten van een heel continent worden hier genegeerd. Toen in 2005 Frankrijk en Nederland de nieuwe Europese grondwet wegstemden, werd een nieuw gedrocht gefabriceerd, het Verdrag van Lissabon, tien kilogram papier en bijgevolg onleesbaar, maar daarom niet onschadelijk. Als de Ieren voor stemmen, dan is het meteen ook de laatste maal dat ze via hun grondwettelijk referendum hun mening mochten geven. Dat wordt dan fluks afgeschaft door het Verdrag van Lissabon zelf.'
Erik D'hamers (Deurne) in De Morgen, 10.06.2008
Het wordt proberen tot het lukt
(...)
'Veel zal dus afhangen van hetgeen de negen die nog moeten ratificeren, doen na een eventueel Iers 'neen'. En daar is de beslissing van Gordon Brown, de Britse premier, doorslaggevend. De kans is reëel dat hij, zoals zijn voorganger Tony Blair deed na de Franse en Nederlandse afwijzing van de Europese grondwet, niet bereid zal zijn om verder zijn politiek vel te riskeren voor het EU-verdrag, zonder een nieuw onderhandelingsritueel. Tot nu heeft hij, onder luid protest, een Brits referendum tegengehouden.'
'Meer liefde voor Europa mag van Brown allicht niet gevraagd worden. Het meest waarschijnlijke scenario is dus dat er na een Ierse afwijzing weer een rondje suffen en 'reflecteren' volgt dat als 'diepe crisis' wordt gedramatiseerd. Tot iedereen beseft dat er weinig te veranderen is aan de verdragstekst. Nu al is die tekst, na de Franse en Nederlandse afwijzing, tot op het bot uitgevlooid om alle mogelijke subtiliteiten en evenwichten te vrijwaren. Geen enkele president of regeringsleider heeft er bovendien zin in om de onderhandelingen, die al tien jaar bezig zijn, nog eens over te doen.'
'Denken dat er een ander verdrag mogelijk is, is wishful thinking. En het alternatieve scenario dat Guy Verhofstadt destijds voorstelde – een kern-Europa op basis van de eurozone waarbij de anderen later mogen aansluiten – is van de baan. Afgezien van het feit dat Ierland tot de eurolanden behoort, is zelfs Jean-Claude Juncker, een fan van Verhofstadt, overtuigd dat dit scenario tot de dagdromerij behoort.'
De Standaard, 12.06.2008
Iers nee betekent crisis maar geen drama
Als Ierland vandaag nee zegt tegen het nieuwe Europees verdrag, zal dat tijdelijk tot onzekerheid leiden en kan een nieuwe vertrouwenscrisis volgen. Maar een schok zoals na het Franse en Nederlandse nee in 2005 komt er niet. Europa vindt wel een oplossing voor het Ierse probleem. (...) In 2001 werd een verklaring bij het verdrag gevoegd die met de Ierse regering werd onderhandeld. Een tweede referendum, in oktober 2002, leverde dan wel een meerderheid voor het verdrag op.
Mogelijk wordt in Europa met enige wrevel gereageerd op een Iers nee. En met de Franse president Nicolas Sarkozy vanaf juli aan het roer in Europa kan Dublin wellicht niet op veel geduld rekenen. De kans dat Sarko verder wil met Europa en de Ieren vraagt hun probleem zelf op te lossen, is reëel.
Maar een Iers nee kan ook uitstel, of zelfs afstel van de ratificatie van het Verdrag van Lissabon veroorzaken. Met name in Groot-Brittannië en Tsjechië zou de goedkeuring van het nieuwe verdrag dan weleens tot stilstand kunnen komen.
Daar komt nog bij dat in veel hoofdsteden nu pas de werkelijke draagwijdte is doorgedrongen van de institutionele aanpassingen in Lissabon. De benoeming van een vaste Europese president dwingt de eerste ministers van de 27 lidstaten in de schaduw. Dat de Europese Commissie vanaf 2014 kleiner wordt, stuit op weerstand, omdat dan niet meer alle lidstaten 'hun' mannetje of vrouwtje in de Commissie zullen hebben. De invulling van de nieuwe functies en de onderlinge machtsverhoudingen tussen het centrale trio – de Europese president, de voorzitter van de Europese Commissie en de Europese minister van Buitenlandse Zaken – blijven onduidelijk en ook dat brengt onrust.
Niet iedereen is nu dus nog even gelukkig met het nieuwe verdrag. En het jongste jaar heeft Europa bewezen dat ook met 27 lidstaten en de oude structuren beslissingen genomen kunnen worden. 'Europa kan best functioneren op basis van het Verdrag van Nice', zeggen hooggeplaatste EU-bronnen. En ze voegen er meteen aan toe: 'Het is geen drama als dat verdrag er niet komt.'
De Tijd, 12.06.2008
De Gucht is tegen democratie
In een interview met Karel De Gucht zaterdag jongstleden toont deze zich een tegenstander van de democratie, aangezien de kiezer alleen mag stemmen als het de gevestigde particratie goed uitkomt.
In zijn interview in De Standaard zaterdag 5 juli deed volgende uitspraak enkele Franstalige politici geïrriteerd reageren:
'Ten tweede zijn de Franstaligen vorig jaar aan de onderhandelingen begonnen met het idee dat ze gewoon neen zouden blijven zeggen. 'En als wij neen blijven zeggen, zal dat probleem zich wel vanzelf oplossen', is de redenering. Daar zit een grove denkfout in. Het Belgische systeem is gebaseerd op twee gemeenschappen, de Nederlandstalige en de Franstalige, met checks-and-balances voor de bescherming van de Franstalige minderheid. De Franstaligen interpreteren dat als een soort vetorecht. Het systeem kan niet functioneren als de minderheid vindt dat zij gewoon op alles een vetorecht heeft. In een democratie heeft ook een meerderheid haar rechten. Op termijn zal de wet van het getal altijd doorwegen.' De Gucht zou er de logische conclusie uit moeten trekken dat het systeem nu al niet meer functioneert, want de stemming van de splitsing van BHV met een gewone meerderheid van Vlaamse stemmen is een perfect legale zaak, aangezien deze materie niet onder de speciale wetten valt waarbij er een meerderheid in elke taalgroep moet zijn.
Maar de Franstaligen menen dus dat ze voor alles een vetorecht hebben. Het bewijs werd geleverd door de voorzitter van het Waals Parlement Happart, die als reactie op De Gucht stelde dat als de Vlaamse meerderheid alleen een wet stemt, er geen regering meer is, en de wet dus niet wordt uitgevaardigd. Zelfs een toch onverdachte stem in dit debat, Vincent de Coorebyter, algemeen directeur van het Crisp, meent dat een dergelijke stemming over BHV met een eenvoudige Vlaamse meerderheid geen breuk is van het federalisme, maar wel dat de Franstaligen 'in de geest' al dicht bij zo een vetorecht staan. (Zie ook Un projet con-fédéral) Toch laten de Vlaamse partijen zich dat welgevallen. In plaats van de Franstaligen duidelijk te maken dat een stemming van de splitsing van BHV met een Vlaamse meerderheid binnen de gemaakte afspraken van het Belgisch federaal systeem blijft, gaat men onderhandelen over al of niet een corridortje, of andere compensaties. Hiermee glijdt men steeds verder af naar een dictatuur van een minderheid, die er, naar eigen zeggen, alleen op uit is haar voordelen te behouden. (Moureaux: 'België interesseert ons niet meer als de interpersoonlijke solidariteit wordt afgeschaft.') Als de Franstaligen menen dat ze op alles een veto moeten krijgen, moet er daarover onderhandeld worden, niet over een corridortje. En over de prijs die ze daarvoor willen betalen.
Een andere uitspraak is echter veel ernstiger, en toont een totaal gebrek aan respect voor de democratie.
Op het eind van het interview zegt hij: 'Ik vrees dat als we in dit klimaat verkiezingen houden, de enige winnaars de populistische partijen zijn. Dat wordt een zeer slechte zaak voor de democratie. Daarna zal je een akkoord moeten vinden met een nog smallere basis van politici die compromisbereid zijn.'
Dus liever geen verkiezingen, als die andere partijen meer stemmen zouden opleveren. De concurrenten worden ook meteen afgedaan als 'populistisch'. Dat die zouden winnen, is volgens hem geen slechte zaak voor de regeringspartijen, maar wel VOOR DE DEMOCRATIE... Maar zelfs na verkiezingen waarbij de 'populisten' zouden winnen, ziet hij dezelfde partijen als vandaag terug aan tafel schuiven om verder te onderhandelen. Een uitspraak van de kiezer moet vermeden worden, en zelfs daarna hoeft men er geen rekening mee te houden. Verkiezingen zijn dus maar nuttig als de regeringspartijen geen (al te) groot risico op verlies vrezen, anders kan men er beter geen houden. Zullen die 'compromisbereide' politici dan wel een akkoord kunnen bereiken, 'op een smallere basis'? Is het niet juist omdat die 'compromisbereide' politici er niet uit geraken dat de 'populisten' een kans krijgen? Was niet ooit zijn partij en haar leider een grote voorstander van burgermanifesten en referendums?
Philippe Van den Abeele, 08.07.2008
Reactie:
Enkele jaren na de Amerikaanse Revolutie (1776) en de Franse Revolutie (1789) wist al Tocqueville (1805-1859) dat democratie niet alleen goede resultaten zou uitleveren (Hitler werd democratisch gekozen, wat feitelijk een zeer pijnlijk resultaat had voor het Duitse volk).
Maar, ik vind toch ook dat 'eurocraten zonder controle' een probleem is!
Commentaar van Bert Penninckx:
Ter herinnering: op 14.10.2003 hebben De Gucht en Daems een wetsvoorstel ingediend om over de EU-grondwet een referendum in België te organiseren. https://www.meerdemocratie.be/wetgeving-rond-directe-democratie
Hitler is aan de macht gekomen doordat de Reichstag (het Duitse parlement) hem op 23 maart 1933 via het Ermächtigungsgesetz niet alleen tot rijkskanselier koos, maar de toekomstige Führer ook onbeperkte macht toestond. Bovendien had het parlement op dat ogenblik al niet meer de samenstelling die uit de laatste representatieve verkiezing volgde, omdat de communistische fractie grotendeels achter slot en grendel zat. In elk geval kwam Hitler aan de macht langs zuiver parlementaire weg; directe democratie speelde daarbij geen enkele rol. Gezien de laatste verkiezingsuitslagen zou het Ermächtigungsgesetz bij directe volksstemming meer dan waarschijnlijk géén meerderheid hebben gehad. De nazistische machtsgreep toont juist het gevaar aan van een zuiver parlementair systeem, zonder mogelijkheid tot directe volkstussenkomst. Onder het naziregime waren referendums op volksinitiatief uitgesloten. Wel organiseerden de nazi's drie plebiscieten (volksraadplegingen op staatsinitiatief). Het plebisciet heeft echter niets met het referendum op volksinitiatief te maken. Het voorbeeld toont juist aan dat het Bindend Referendum Op Volksinitiatief dringend nodig is om de dictatuur van de partijen een halt toe te roepen.
Koen Meulenaere in 'Bladspiegel' van Knack, 02.07.2008:
De VLD heeft één keer zelf een referendum gehouden. Dat was in 1995, Verhofstadt was voorzitter. Alle inwoners van Vlaanderen mochten toen antwoorden op twaalf politiek belangrijke vragen. Liefst 414.000 mensen lieten zich verleiden om mee te doen, zodat de kosten van die eerste poging tot burgerdemocratie de partij op de rand van het faillissement brachten. Zoals elke keer dat Verhofstadt in de liberale parij of een onderafdeling ervan de leiding kreeg: na zijn doortocht was de kas leeg. Idem voor de Belgische staat, dat durfde hij nog zelf rond te bazuinen ook. Waarna hij volgens de enquête-Belg de ideale politicus was om dit land te leiden. Het is niet altijd makkelijk om kalm te blijven.
Wij frissen de belangrijkste resultaten van dat VLD-referendum even op.
'Wilt u dat de volgende regering de stemplicht afschaft?' Ja: 68%. Nee: 27%.
'Wilt u dat de volgende regering taksen of belastingen verhogen?' Ja: 3%. Nee: 97%.
'Wilt u dat de volgende regering de vierdagenweek met loonverlies invoert?' Ja: 57%. Nee: 28%.
'Wilt u dat de volgende regering gemeentelijk stemrecht verleent aan vreemdelingen buiten de EU?' Ja: 30%. Nee: 57%.
'Wilt u dat de volgende regering de straffen op het overschrijden van de 0,5 promille vermindert?' Ja: 46%. Nee: 42%.
'Wilt u dat de volgende regering het verbod op het gebruik van softdrugs behoudt?' Ja: 69%. Nee: 15%.
'Wilt u dat de volgende regering politie en rijkswacht samenvoegt tot één korps?' Ja: 27%. Nee: 64%.
'Wilt u dat de volgende regering het referendum invoert?' Ja: 57%. Nee: 23%.
Luister nu goed: geen enkele van al die aanbevelingen van de burgers is nadien door Verhofstadt in de praktijk gebracht. Maar werkelijk niet één. Geen politicus heeft ooit meer minachting getoond voor de mening van de burger. En dus schaamde ook Karel De Gucht zich niet meer om na het Ierse njet uit te roepen dat een referendum een slechte manier is om aan politiek te doen. Karel heeft nooit veel opgehad met het burgermanifestgeblaat van de ex-premier.
Ik vraag mij het volgende af. Ik kan mij niet de indruk ontdoen dat beginnende politici het goed menen en dat uitdrukken in manifesten en zelfs wetsvoorstellen. Doch er moet tussen idee en realisatie iets gebeurd zijn dat hun macht te boven gaat. Voornamelijk Verhofstadt maar ook De Gucht en nog vele anderen hadden de intentie de Nieuwe Politieke Cultuur in te voeren. (Gesprekken in zaal F)
Op de een of andere manier zijn deze goedmenenden geen meester over zichzelf. De omslag is zo bruusk en radicaal dat het wel een zeer zware macht moet zijn die op Verhofstadt weegt. Heeft daar iemand een idee en indicaties van? Want het heeft niet veel zin politici te 'bewerken' als blijkt dat zij ook maar de zoveelste pionnen op rij zijn.
Daarna zegt Koen Meulenaere nog iets interessants:
'Paul Goossens noemde het ongeoorloofd dat in de EU een minderheid een meerderheid kan gijzelen, een gedachte die uitbreiding naar andere domeinen verdient. 'Ongetwijfeld', besloot Paul, 'zegt dit iets over de Ierse volksaard, dat in nevels gehulde mysterie van kneuterige traditie, schraapzucht, katholicisme en alcohol.'
Ziezo, dat mogen ze daar in de republiek in hun zak steken. Goossens mag blij zijn dat Bart De Wever geen Ier is.'
Ik zou over deze uitspraak heen gelezen hebben ware het niet dat in het verslag van de hoorzitting van 26.06.2008 het volgende te lezen valt:
'(...) Er is daarnaast ook contact gezocht met de heer Paul Goossens, die als journalist het Europa-gebeuren van nabij opvolgt. Hier heeft zich een wat bijzondere situatie voorgedaan. De heer Goossens heeft per mail aan het commissiesecretariaat laten weten dat hij hier niet aanwezig wenst te zijn. Op zijn eigen vraag geef ik u woordelijk kennis van zijn argumentatie: 'Geachte heer, ik ben bereid naar de hearing in het Vlaams Parlement over het Verdrag van Lissabon te komen indien het Vlaams Belang zijn klacht bij het Centrum voor Racismebestrijding tegen mij intrekt. In De Morgen [van] 14 juni 2006 (sic) formuleerde ik mijn opinie over het Ierse nee en dat inspireerde de Europarlementsleden van het Vlaams Belang tot een klacht bij het Centrum. Hoe kan ik in het Vlaams Parlement over hetzelfde onderwerp vrijuit praten, als de voorzitter van de betrokken parlementscommissie en/of de leden van zijn partij mijn uitspraken zou[den] gebruiken in het geding dat ze tegen mijn aanspannen? Pas als het Vlaams Belang die hypotheek op de vrije meningsuiting wegneemt, is een volwassen gesprek en een fair debat in het Vlaams Parlement mogelijk. Ik zou het op prijs stellen indien u deze tekst aan alle leden van de parlementscommissie doorspeelt. Met vriendelijke groeten, Paul Goossens.'
U zult begrijpen dat ik als voorzitter van deze commissie in dezen niet bevoegd ben om een initiatief te nemen. Onze commissie kan derhalve enkel kennisnemen van dit schrijven en deze verklaring mee opnemen ten behoeve van het verslag.
VlaamsParlementHoorzittingVerdragLissabon20080626 pdf
Er moet inderdaad een klacht ingediend zijn:
http://www.politicsinfo.net/forum/post-773610.html